Na 6 jaar in spanning geleefd te hebben omdat ik niet wist wie ik zelf was, zag ik het niet meer zitten. Als de druk opgevoerd wordt omdat je gewoon naar school moet, omdat je gewoon mee moet draaien in de maatschappij. Dat er tegen je wordt gezegd dat je uit huis wordt geplaatst als je niet nu gewoon de klas in gaat. Terwijl dat je niet lukt, je op dat moment gewoon echt te veel van je lichaam vraagt. Dan is het enige wat je op dat moment nog wilt: in bed liggen en wachten tot deze nachtmerrie voorbij is.
Tegen veel adviezen in besloten wij om een hondje te nemen. Ondanks dat ik eerst echt heel erg bang was voor honden, hebben we het toch gedaan. Ik zat met heel veel kriebels in mijn buik toen we naar het nestje reden. Vanaf dit moment moest ik de verantwoordelijkheid nemen over een hondje. Het was mijn taak om hem zindelijk te maken en hem de goede manieren aan te leren. Toen Bowey een paar weken bij ons was gingen we met het “Centrum voor jeugd en gezin” praten. Zij moesten de opleiding voor Bowey financieren. Maar helaas zij zagen niet in wat Bowey voor mij zou kunnen betekenen. Even zag ik het weer niet meer zitten, maar Bowey hielp me er bovenop. Doordeweeks ben ik alleen thuis met hem en hij zal toch echt uit moeten. Bowey zorgt ervoor dat ik weer een ritme in mijn dag heb. En ook dat mijn angst voor honden bijna helemaal weg is. Wij zijn verder gaan zoeken naar iemand die ons kon helpen om van Bowey een hulphond te maken. Via iemand anders zijn we bij “kynologisch instituut hond-kat” uitgekomen. En wat ben ik blij dat we voor dit traject hebben gekozen. Bowey voelt mij steeds beter aan. Samen met Bowey ga ik weer naar buiten. Samen met Bowey is het me gelukt om de bus in te gaan. Waar dit eerst echt niet lukte ga ik nu met regelmaat met het OV naar het centrum. En als we in een situatie terecht komen waardoor mijn trauma weer een beetje om hoog komt knijp ik iets steviger in de riem. Op dat moment kijkt Bowey mij aan en dat geeft mij het gevoel dat we het kunnen.
Wat zou het fijn zijn voor iedereen als dit soort dingen gewoon gefinancierd worden door de gemeente. En nee het is geen medicijn dat alles weghaalt. Maar hij geeft mij net dat duwtje in mijn rug waardoor ik het aan kan en waardoor ik dingen oppak.
Liefs Bente & Bowey