Nadia en Hope

Sinds kort heb ik mijn kleine superheld aan mijn zijde en daar ben ik ontzettend dankbaar voor. Ik lijd aan een post traumatische stresstoornis en heb hier dagelijks veel last van. Na jaren van behandeling en medicatie, leek er niets te zijn dat mij écht hielp. Ik werd er hopeloos van en zag het leven echt niet meer zitten. Ik had geen vertrouwen meer dat mijn behandelingen nog aan zouden slaan, maar er was een ding wat mij nog een heel klein beetje hoop gaf. Het idee van mijn eigen hulphondje gaf mij het kleine beetje hoop om nog even vol te houden. Vandaar dat mijn hondje ‘Hope’ heet. Sinds een aantal weken is Hope bij mij en hoewel hij natuurlijk nog maar een puppy is en nog veel moet leren, kan ik me nu al geen leven meer zonder hem voorstellen. Ik hoef nu nooit meer alleen te zijn, want Hope en ik doen vanaf nu alles samen! Alleen dat al betekent voor mij ontzettend veel en is meer dan welk mens dan ook mij ooit heeft kunnen geven. Wanneer ik weer eens een herbeleving heb, is Hope daar en duwt hij zijn snuitje in mijn gezicht of komt hij met zijn blije puppy kop op mij afrennen, onbetaalbaar zijn die momenten. We hebben samen nog veel werk aan de winkel, maar ik durf de uitdaging aan te gaan. Na alle hopeloze pogingen op verbetering, is dit waar ik nog vertrouwen in heb.
Dankzij Hope durf ik het leven nog een kans te geven.
Groetjes Nadia en pootjes van Hope