Ik was bang, bang om écht te gaan leven en goed voor mezelf te zorgen… Ik was bang om mezelf te zijn en mezelf oké te vinden zoals ik ben… Ik was bang om alleen te zijn… Omdat dan m’n hoofd alle ruimte heeft om te gaan piekeren en somber te zijn… Nu kom ik m’n bed uit met een doel… Nu is het niet meer alleen, maar samen… Nu is er iemand die mij neemt zoals ik ben, die niet zonder mij kan… Nu is er een nat neusje dat me gerust stelt als ik in paniek ben… Nu worden mijn tranen weggelikt… Waar ik het eerst zo moeilijk vond om iemand toe te laten, durf ik dat door jou steeds meer… Jij komt door m’n muurtje heen, en geeft me steun en warmte… Ik wist niet dat je zoveel van een klein wondertje kunt houden… Door jou durf ik meer, sta ik wat steviger in mijn schoenen… Ik ga zelfs weer zelf op stap… Omdat jij me het vertrouwen geeft dat het goed komt… Je geeft me ritme en structuur… Wat ik zo nodig heb door mijn soms wat ingewikkelde hoofd… Door jou ga ik naar buiten en wat doet dat me goed! Door jou kan ik weer écht lachen… Met je gekke sprongen en trouwe oogjes… Door jou ben ik weer meer mezelf, en is het steeds minder eng om dat ook te mogen zijn… Stapje voor stapje, pootje voor pootje… Niet meer alleen… Samen…
Meer ervaringsverhalen