Ik ben Claire, 25 jaar en je zult me bijna altijd tegenkomen met mijn lieve assistentiehond in opleiding Elvi. Sinds eind oktober kwam ze als pupje bij mij in huis, en sindsdien zijn we hard aan het werk om haar op te leiden tot mijn assistentiehond.

Door de komst van Elvi heb ik al veel grote stappen kunnen zetten in mijn zelfstandigheid. Ik ben autistisch, en vanuit mijn autisme heb ik veel last van psychische klachten. Ik kwam een paar maanden terug amper buiten, zag mijn vrienden maar weinig, en ‘simpele’ dingen als naar de supermarkt of met het OV gaan deed ik eigenlijk niet. Omdat ik Elvi zelf opleid met behulp van mijn trainer, ‘moet’ ik dus ook wel de dingen aangaan die ik spannend vind. Eerst ging ik samen met mijn trainer naar de supermarkt of naar winkels, en nu ga ik steeds vaker zelf om met Elvi te oefenen. Inmiddels kan ik zelf, met Elvi aan mijn zijde, een kleine boodschap halen in de supermarkt!

Door mijn autisme kan ik soms een hyperfocus hebben op één bepaald onderwerp. Heel lang is dit de eetstoornis geweest, en kon ik alleen maar bezig zijn met wat ik at en hoeveel ik woog. Dat was bepaald geen gezonde hyperfocus. Sinds Elvi er is, is zij mijn hyperfocus. Ik houd ervan om commando’s met haar te oefenen, te wandelen op de hei met haar, lekker met haar te spelen en kan soms zelfs ook genieten van hoe goed ze het doet in winkels, ook al vind ik dat zelf nog heel spannend!

Specifieke assistentiehondtaken kan ze nog niet, daar gaan we later mee aan de slag. We zijn nu nog bezig met de basis, en daarnaast is ze ook nog lekker aan het puberen. Af en toe is het best zwaar, en het traject is ook niet zonder bloed, zweet en tranen geweest. Maar het is het volledig waard!

Dankzij Elvi is mijn wereld stukken groter én vrolijker geworden. Stapje voor stapje leef ik steeds meer, met Elvi aan mijn zijde. We zijn steeds meer op elkaar ingespeeld, en samen zijn we echt één team!